บางทีการคิดอะไรใหม่ก็ไร้ประโยชน์..

เมื่อมองไปรอบ ๆ ตัว ..ผู้คนในสังคมล้วนมีลักษณะของการ -ทำตามอย่างกัน- เพราะมันสะดวก. ซึ่งก็ค่อนข้างชวนให้กังขาว่า ชีวิตคนนั้นมันยากขนาดนั้นเลยหรือ? ถึงคิดทำอะไรให้มันเป็นเรื่องเฉพาะตัวเองไม่ได้ ต้องหยิบต้องยืมรูปแบบชีวิตของใครสักคนมาใช้กันเป็นหมู่ใหญ่ ..ซึ่งเมื่อมันไม่ได้ผลก็โทษปี่โทษกลองกันหน้าตาเฉย ทั้งที่ไม่ใช่คนรำ และไม่ใช่คนคิดท่ารำด้วยซ้ำไป

-ใคร ๆ เค้าก็ทำกัน- เป็นมุมมองที่ใช้หลอกกันเองไป-มาได้อย่างดี.. ประเทศเราไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยจากมุมมองนี้ เพราะเป็นเรื่องต่างคนต่างเห็นแก่ตัวเองทั้งสิ้น         ก็มีหลายวัฒนธรรม (ประเทศ) ที่คนมองเรื่องหน้าตาทางสังคมก่อน (ก่อนจะมองความเป็นจริง) ..ถือกันมากซะจนมันทำลายโอกาสที่ความคิดใหม่ ๆ ที่เฉพาะเจาะจงอย่างเป็นปัจเจก จะถูกบดบังหรือกลืนหายไป

การได้มาซึ่งความสำเร็จนั้น ไม่ได้แลกด้วยการสูญเสียไปซะทุกครั้ง ..บางทีความรู้สึกกลัวที่จะสูญเสียมันก็แรงซะจนคนเราขาดความยับยั้งชั่งใจที่จะ "ไม่เอาอย่างกัน" ไม่ได้เลย เพราะอาจเลียบ ๆ เคียง ๆ เห็นว่า ใครบางคนนั้นทำบางอย่างแล้วชีวิตเค้าออกมา -ปลอดภัยดี- ก็เลยทำบ้าง แต่ก็ทำไปโดยไม่ได้มีพื้นฐานจากธรรมชาติของตัวเอง ..ซึ่งเมื่อผลออกมาไม่ได้เต็มร้อยอย่างคนที่เราไปยืมวิถีชีวิตเค้ามา ก็ตำหนิเค้า

คนที่คิดอะไรใหม่ ๆ ขึ้นมาในสังคม ถูกมองข้ามด้วย -การตลาดเอาอย่าง- แทบจะอัตโนมัติ ทั้งจากผู้ผลิตด้วยกันและผู้บริโภค (ซึ่งวิธีคิดซับซ้อนไปหมด และไม่ได้มาจากมุมมองตามหน้าที่ปฏิบัติหรืออาชีพของตัวเอง)         ทำให้เจ้าของความคิดใหม่ ๆ นั้น ถูกละเลย มองข้าม หรือบางครั้งก็ตกเป็นเหยื่อของการ "ฉกฉวย" ไปอย่างซึ่ง ๆ หน้า

บางทีการคิดอะไรใหม่ ๆ ก็ไร้ประโยชน์

.......